W poprzednich postach omówiliśmy już kilka ważnych podstaw dotyczących bezpieczeństwa odzieży motocyklowej, takich jak odpowiednie standardy certyfikacyjne , poziomy ochrony czy elementy chroniące przed uderzeniami . A teraz prawdopodobnie zastanawiasz się – „ok, rozumiem, co oznaczają liczby i różne oznaczenia lub czym różnią się ubrania w zależności od poziomu ochrony, jaki posiadają. Ale jak oni to w ogóle zdobywają?”
To bardzo ważne pytanie, ponieważ zrozumienie, w jaki sposób ubrania osiągają określony poziom lub ocenę, pomoże Ci lepiej zrozumieć, w jaki sposób mogą nas chronić. Porozmawiajmy więc o testowaniu sprzętu motocyklowego.
Podczas potencjalnego wypadku ryzyko uderzenia (np. w miejscu uderzenia o ziemię) i otarcia (np. podczas ślizgania się na drodze) różnych części naszego ciała będzie prawdopodobnie różne. Na przykład istnieje duże prawdopodobieństwo, że części ciała, takie jak kolana, łokcie czy dłonie, uderzą o ziemię przed brzuchem lub wewnętrzną stroną ud. Dlatego do celów testowania odzieży zgodnie z normą EN 17092 ciało (i odpowiednio ubranie) dzieli się na 3 obszary, tzw. strefy ryzyka.
- duże ryzyko uszkodzeń (np. uderzenia, przetarcia, rozdarcia)
- umiarkowane ryzyko uszkodzeń (np. przetarcia i rozdarcia)
- niskie ryzyko uszkodzenia (np. rozdarcia)
Innymi słowy, strefy ryzyka odnoszą się do części naszego ciała, które mogą potencjalnie doznać różnego rodzaju obrażeń podczas wypadku. Na przykład strefa 1 odnosi się do najbardziej wrażliwych obszarów ciała, a strefa 3 obejmuje części, które podczas wypadku mają najmniejsze ryzyko uderzenia o ziemię.
Dlatego zrozumiałe jest, że niektóre części odzieży, zakrywające bardziej wrażliwe i ryzykowne obszary naszego ciała, muszą działać lepiej niż inne. Dlatego też wymagania użytkowe pozwalające na przypisanie odzieży klasy ochronnej (AAA, AA, A, B) opierają się na konkretnych wymaganiach eksploatacyjnych dla określonych stref ryzyka.
Co to znaczy?
Oznacza to, że części odzieży (z każdej strefy) będą testowane przy różnych prędkościach (np. test odporności na ścieranie) lub siłach (np. testy wytrzymałości na rozdarcie i wytrzymałości szwów), w zależności od tego, jaki poziom wydajności chcą osiągnąć. Na przykład, jeśli odzież jest testowana w celu uzyskania klasy ochronnej A, oczekuje się, że części odzieży pokrywające Strefę 1 przejdą test odporności na ścieranie przy większej prędkości niż części odzieży pokrywające Strefę 3.
To samo dotyczy innych testów - na przykład wytrzymałości szwu. Jeśli odzież jest testowana w celu uzyskania klasy ochronnej AAA, musi przejść test wytrzymałości szwów przy wyższej sile testowej (12 N/mm) w obszarach Strefy 1 i niższej sile (8 N/mm) w obszarach Strefy 3.
Testów, którym odzież motocyklowa poddawana jest podczas testów, jest sporo, w zależności od tego, jaki to rodzaj odzieży i jaki cel ma zostać osiągnięty. Jednakże główne trzy testy, jakie musi przejść odzież, aby uzyskać ocenę wydajności, to:
- test odporności na ścieranie
- próba wytrzymałości szwu
- test trwałości łez
Ale więcej o nich i innych testach - w kolejnych wpisach na blogu 😉
